روضه

مرکز نشر و دانلود متن روضه ، صوت روضه، کلیپ روضه، کتاب های مقتل ،شعر، مداحی و غیره

روضه ی حبیب بن مظاهر


حبیب بن مظاهر دو مرتبه جانش را فدای امام حسین (علیه السّلام) کرد و دو مرتبه هم او را زیارت می کنند، چون قبرش جلوی درب حرم است، یک مرتبه موقع رفتن و یک مرتبه موقع بیرون آمدن از حرم، یکی از علمای بزرگ در خواب، حبیب بن مظاهر را دید و طبق آیه ی شریفه ی (و هم فی الغرفات امنون)، آنان در بهترین جای جنت آسوده اند و به مصداق، (یطوف علیهم ولدان مخلدون) یعنی بهشتیان بهره مند می شوند از دست غلامانی که به انواع تمتعات بساط نشاط را گسترانده اند.

خطبه امام حسین علیه السلام شب عاشورا در جمع اصحابشان

امام سجاد (علیه السلام) می فرماید :

شب عاشورا بعد از آنکه پدرم لشکر عمر سعد را برگردانید که حدود غروب بود ، اصحاب را جمع نمود ؛ من در حالیکه بیمار بودم خود را به او نزدیک نمودم تا بشنوم چه می فرماید ؛ شنیدم که پدرم برای اصحاب می فرمود :

اثنی علی الله احسن الثناء و احمده علی السراء والضراء ...

خداوند را ثنا می گویم به بهترین ثناء و او را ستایش میکنم به خوشی ها و سختی ها ، خداوندا ستایشت می کنم برای اینکه ما را به نبوت گرامی داشتی و قرآن را به ما تعلیم فرمودی و ما را فقیه در دین قرار دادی و برای ما گوشها و چشمها و قلبها قرار دادی و ما را از مشرکین قرار مده و ما را از شکر گذاران قرار بده.

اما بعد ، فانی لا اعلم اصحابا اوفی و لا خیرا من اصحابی و لا اهل بیت ابر و لا اوصل من اهل بیتی فجزاکم الله عنی جمیعا خیرا ...

روضه شب سوم ـ حکایت حر ؛ حماسه توبه و تصمیم

داستان «حر» یکی از عجیب‌ترین و عبرت آموزترین وقایع عاشوراست.
وی رادمردی پهلوان و سرداری نیرومند بود. برخی او را "دلیرترین مرد کوفه" می دانستند. اهمیت این لقب آنگاه معلوم می شود که بدانیم کوفه شهری نظامی بود که به عنوان اولین دژ اسلام در برابر ابر قدرت اول آن زمان یعنی امپراتوری ایران بنا شده بود؛ لذا بیشتر ساکنان آن را سپاهیان و سرداران نامی عرب و عجم تشکیل می دادند.
هنگامی که به عبیدالله خبر دادند که امام حسین علیه السلام به عراق رسیده است وی «حر» را به همراه حدود 1000 سرباز فرستاد تا راه را بر ایشان ببندد و یا او را به دارالاماره ببرد.
هنگامی که حر از قصر عبیدالله خارج شد صدایی از پشت سرش شنید که گفت: «حرّ! شادباش که به سوی خیر می‌روی!». حر به سوی صدا برگشت و کسی را ندید. با تعجب از خود پرسید : «این چه بشارتی بود؟ و این چه خیری است که به جنگ حسین بروم؟».
در گرمای نیمروز، سپاه حر به کاروان امام رسید. امام هنگامی که تشنگی آنان را دید به یاران فرمود : «به این جماعت و اسبانشان آب دهید» و وقتی مشاهده کرد که یکی از سربازان نمی‌تواند آب بخورد و آب از مشک بیرون می‌ریزد خود برخاست و با دستان مبارکش وی را سیراب کرد.

مواجهه حر با سپاه امام حسین علیه السلام/مقتل

و روى  أبو مخنف  عن  عبد اللّه  بن  سلیم  و المذری  بن  المشمعل  الأسدیین  قالا:
کنا نسایر الحسین  فنزل  شراف ، و أمر فتیانه  باستقاء الماء و الإکثار منه ، ثمّ  ساروا صباحا، فرسموا صدر یومهم  حتّى  انتصف  النهار، فکبّر رجل  منهم ؛ فقال  الحسین :
«اللّه أکبر لم کبّرت»؟ قال: رأیت النخل. قالا: فقلنا: إنّ هذا المکان ما رأینا به نخلة قط. قال: «فما تریانه رأى»؟ قلنا: رأى هوادی الخیل. فقال: «و أنا و اللّه أرى ذلک»؛ ثمّ قال الحسین: «أ ما لنا ملجأ نجعله فی ظهورنا و نستقبل القوم من وجه واحد»؟
قلنا: بلى، هذا ذو حسم عن یسارک تمیل إلیه، فإن سبقت القوم فهو کما ترید. فأخذ ذات الیسار؛ فما کان بأسرع من أن طلعت هوادی الخیل؛ فتبیّناها فعدلنا عنهم، فعدلوا معنا کأنّ أسنّتهم الیعاسیب، و کأن رایاتهم أجنحة الطیر، فسبقناهم إلى ذی حسم، فضربت أبنیة الحسین علیه السّلام، و جاء القوم فإذا الحرّ فی ألف فارس فوقف مقابل الحسین فی حرّ الظهیرة، و الحسین و أصحابه معتمون متقلّدون أسیافهم، فقال الحسین لفتیانه: «اسقوا القوم و رشّفوا الخیل» فلمّا سقوهم و رشّفوا خیولهم، حضرت الصلاة، فأمر الحسین الحجّاج بن مسروق الجعفی، و کان معه، أن یؤذّن، فأذّن، و حضرت الإقامة فخرج الحسین فی إزار و رداء و نعلین، فحمد اللّه و أثنى علیه ثمّ قال: «أیّها الناس إنّها معذرة إلى اللّه و إلیکم، إنّی لم آتکم حتّى أتتنی کتبکم» إلى آخر ما قال، فسکتوا عنه، فقال للمؤذّن: «أقم» فأقام، فقال الحسین للحرّ: «أ ترید أن تصلّی بأصحابک»؟ قال: لا بل بصلاتک، فصلّى بهم الحسین، ثمّ دخل مضربه و اجتمع إلیه أصحابه و دخل الحرّ خیمة نصبت له و اجتمع علیه أصحابه، ثمّ عادوا إلى مصافّهم فأخذ کلّ بعنان دابّته و جلس فی ظلّها، فلمّا کان وقت العصر أمر الحسین بالتهیؤ للرحیل، و نادى بالعصر، فصلّى بالقوم ثمّ انفتل من صلاته و أقبل بوجهه على القوم فحمد اللّه و أثنى علیه، و قال: «أیّها الناس إنّکم إن تتقوا» إلى آخر ما قال. فقال الحرّ: إنّا و اللّه ما ندری ما هذه الکتب التی تذکر، فقال الحسین: «یا عقبة بن سمعان أخرج الخرجین اللذین فیهما کتبهم إلیّ»، فأخرج خرجین مملوین صحفا فنشرها بین أیدیهم، فقال الحر: فإنّا لسنا من هؤلاء الذین کتبوا إلیک، و قد أمرنا إذا نحن لقیناک ألّا نفارقک حتّى نقدمک على عبید اللّه، فقال [له ] الحسین:

حرّیت حر یزید ریاحی/مقتل

قال أبو مخنف: فلما رموهم هذه الرمیة قلّ أصحاب الحسین علیه السّلام، فبقی فی هؤلاء القوم الذین یذکرون فی المبارزة، و قد قتل منهم ما ینیف على خمسین رجلا، فعندها ضرب الحسین علیه السّلام بیده إلى لحیته، فقال: هذه‏ رسل القوم- یعنی السهام-، ثمّ قال: «اشتدّ غضب اللّه على الیهود و النصارى إذ جعلوا له ولدا، و اشتدّ غضب اللّه على المجوس إذ عبدت الشمس و القمر و النّار من دونه، و اشتدّ غضب اللّه على قوم اتّفقت آراؤهم على قتل ابن بنت نبیهم، و اللّه، لا أجیبهم إلى شی‏ء مما یریدونه أبدا، حتى ألقى‏ اللّه‏ و أنا مخضب‏ بدمی‏» ثم‏ صاح‏ علیه‏ السّلام‏: «أ ما من‏ مغیث‏ یغیثنا لوجه‏ اللّه‏ تعالى‏؟ أ ما من‏ ذاب‏ یذبّ‏ عن‏ حرم‏ رسول‏ اللّه‏»؟
فلمّا سمع الحر بن یزید هذا الکلام، اضطرب قلبه، و دمعت عیناه، فخرج باکیا متضرعا، مع غلام له ترکی، و کان کیفیة انتقاله الى الحسین...( مقتل الحسین(ع)، الخوارزمی    ج‏2    11     الجزء الثانی)

احترام حر به نام مادر اباعبدالله علیه السلام/مقتل

فقال الحرّ: إنّا و اللّه ما ندری ما هذه الکتب التی تذکر، فقال الحسین: «یا عقبة بن سمعان أخرج الخرجین اللذین فیهما کتبهم إلیّ»، فأخرج خرجین مملوین صحفا فنشرها بین أیدیهم، فقال الحر: فإنّا لسنا من هؤلاء الذین کتبوا إلیک، و قد أمرنا إذا نحن لقیناک ألّا نفارقک حتّى نقدمک على عبید اللّه، فقال [له ] الحسین:
«الموت أدنى إلیک من ذلک»، ثمّ قال لأصحابه: «ارکبوا»، فرکبوا و انتظروا حتّى رکبت النساء، فقال: «انصرفوا»، فلمّا ذهبوا لینصرفوا حال القوم بینهم و بین الانصراف، فقال الحسین للحرّ: «ثکلتک أمّک! ما ترید»؟ قال: أما و اللّه لو غیرک من العرب یقولها لی و هو على مثل هذه الحالة التی أنت علیها ما ترکت ذکر أمّه بالثکل أن أقوله کائنا من کان، و لکن و اللّه مالی إلى ذکر أمّک من سبیل إلّا بأحسن ما یقدر علیه، فقال الحسین: «فما ترید»؟ قال: أرید أن أنطلق بک إلى عبید اللّه، فقال: «إذن لا أتّبعک»، قال الحرّ: إذن لا أدعک، فترادّا القول ثلاث مرّات، ثمّ قال الحر: إنّی لم أؤمر بقتالک، و إنّما أمرت ألّا أفارقک حتّى أقدمک الکوفة، فإن أبیت فخذ طریقا لا تدخلک الکوفة، و لا تردّک إلى المدینة تکون بینی و بینک نصفا حتّى أکتب إلى ابن زیاد، و تکتب إلى یزید إن شئت أو إلى ابن زیاد إن شئت، فلعلّ اللّه أن یأتی بأمر یرزقنی فیه العافیة من أن أبتلى بشی ء من أمرک...

حر به امام حسین(ع)-بعد از مواجهه-گفت: بخدا قسم من از این نامه ها و فرستادگانى که تو میفرمائى خبرى ندارم. امام حسین به یکى از یاران خود که او را عقبة- ابن سمعان میگفتند فرمود: آن دو خورجینى را که حاوى نامه هاى این مردم است نزد من بیاور! وقتى آن دو خورجین را آورد امام علیه السّلام آن نامه ها را در مقابل حر ریخت.

احترام حر علیه السلام به فاطمه سلام الله علیها/گریز

امام حسین علیه السلام وقتی خبر بی وفایی کوفیان را شنید و ممانعت لشکر حر را دید، به اصحابش دستور برگشت داد. خواستند برگردند که حر مانع شد. امام حسین علیه السلام فرمود: مادرت به عزایت بگرید! چه می خواهی؟ حر گفت: اگر کس دیگری از عرب چنین می گفت و مانند تو گرفتار بود، از جوابش نمی گذشتم؛ ولی من نمی توانم جز به نیکی نام مادر تو را ببرم.

حر اینجا به نام فاطمه سلام الله علیها احترام گذاشت، نتیجه اش را هم دید. آخر کار توفیق توبه پیدا کرد و کربلایی شد. عاقبت به خیر شد و لحظه ی آخر امام حسین علیه السلام را بر بالین خود یافت.

اما امان از آن اولی و دومی! آن ها هم احترام کردند! آن ها هم به سفارش های پیامبر عمل کردند؛ اما چگونه؟!


منبع: در کربلا چه گذشت؟ ، محمد باقر کمره ای، ص234.

لحظه شهادت حضرت حر علیه السلام/ گریز به امام حسین علیه السلام

هر یک از شهدای کربلا، وقتی لب تشنه و بی رمق میان انبوه دشمنان به زمین می افتاد، دیگر منتظر خنجر خلاص دشمن بود. اگر کسی دست به سرش می زند، با خود می گفت: آمده اند که کارم را یکسره کنند و سر از بدنم جداکنند.

دستی به سر حر کشیده شد. با خود گفت: آمده اند که...؛ اما نه، این دست، دست ظلم نیست. خیلی مهربان است. چشمانش را باز کرد. چه می بیند؟ باورش نمی شود! مولایش را بالای سرش دید. سر حر را به دامن گرفت و دستمالی به سرش بست. حر هنوز باورش نمی شد. من کجا و دامن امام حسین علیه السلام کجا!؟ با زبان حال می گفت: آقا جان! می دانستم که آقایی. شنیده بودمٰ ولی دیگر توقع نداشتم بیایی و سرم را به دامنت بگیری!

این جا امام حسین علیه السلام بالای سر حر حاضر شد و دستمال به سر حر بست؛ ولی وقتی خود امام حسین علیه السلام لب تشنه و بی رمق میان انبوه دشمنان به زمین افتاد،‌ کسی نبود بیاید بالای سرش، شمر خنجر به دست وارد گودی قتلگاه شد...


منبع: بحارالانوار، ج45، ص14.

پاک کردن خاک از چهره حر توسط امام حسین علیه السلام/ گریز

حر بعد از توبه کردن وارد میدان شد و بسیاری از شجاعان و دلیران را کشت و خود پس از لحظه ای به شهادت رسید. بدن او را نزد امام حسین علیه السلام بردند. آن حضرت خاک ها را از چهره حر پاک می کرد و می فرمود: تو آزاد مردی آن چنان که مادرت تو را حر نام نهاد و تو در دنیا و آخرت آزاده ای.

این جا امام حسین سر مقدس حر را به آغوش گرفت و خاک ها را که با خون او آمیخته شده بودند، از صورت حر پاک کرد؛ اما ای کاش آن وقتی که سرمقدس امام حسین علیه السلام در تنور خولی قرار گرفت و خون های سر مبارکش با خاکسترهای تنور مخلوط شده بود، کسی پیدا می شد و آن را پاکیزه می کرد تا حضرت زهرا سلام الله علیها آن سر را با آن وضع در تنور نبیند و ناله ی جگر خراش غریبم حسین سر ندهد!...


منبع: ترجمه و متن کامل لهوف سید بن طاووس، عقیقی بخشایشی، ص131.

 

توبه کردن حضرت حر /گریز مناسب مبحث توبه

حضرت حر پشیمان شد و به سمت خیمه های امام حسین علیه السلام حرکت کرد. دو دست بر سر گذاشته بود و می گفت: خداوندا! به سوی تو انابه می کنم. توبه مرا بپذیر؛ زیرا من دوستان تو و فرزندان دختر پیغمبرت را ترساندم.

طبری می نویسد: وقتی به امام حسین علیه السلام و اصحابش نزدیک شد، سپرش را واژگون کرد و به آن ها سلام کرد. به امام حسین علیه السلام عرضه داشت: فهل تری لی من توبة ؛ آیا توبه من پذیرفته است؟ امام فرمود: آری خداوند توبه را می پذیرد. بفرما از اسب فرود آی. عرض کرد: من سواره در راه تو بجنگم بهتر است از پیاده شدن؛ زیرا در نهایت از اسب سرنگون خواهم شد.


منابع:

در کربلا چه گذشت، محمد باقر کمره ای،(ترجمه نفس المهموم)، ص319.

ترجمه و متن کامل لهوف سیدبن طاووس، عقیقی بخشایشی، ص129.

 

رسم مهمان نوازی حضرت حر/ گریز

حر به میدان رفت و برق آسا به دشمن حمله کرد و رجز می خواند که ترجمه رجز او این است: من آن حرم که خانه ام، محل فرود و پناه مهمان بود و رسم مهمان نوازی را می دانم ، بالاخص این مهمانانی که در مکه و منا و در بین مهمانان خدا گرامی ترین آن ها هستند...

ای حر! خدا خیرت دهد! رسم مهمان نوازی را می دانستی و به جا آوردی؛ اما این نامردمان با منع آب و به شهادت رساندن خاندان رسول خدا صلی الله علیه وآله ، آتش زدن و غارت خیمه ها و به اسارت بردن و خارجی نامیدن خاندان رسول خدا صلی الله علیه وآله رسم مهمان نوازی را به جا آوردند.


منبع: سوگنامه آل محمد، محمد محمدی اشتهاردی، ص 245.

روایت شهادت مسلم بن عوسجه/ مقتل

عمر بن حجاج از سوی فرات با میمنه سپاه عمر سعد به سپاه سید الشهدا (علیه السلام) یورش برد و ساعتی بر هم تاختند و مسلم بن عوسجه اسدی از اصحاب امام حسین (علیه السلام) نبرد سختی کرد و این رجز را می خواند :
ترجمه :
اگر پرسید از من پهلوانم                         ز صدر بن اسد شد خاندانم
ستمگر های ما از راه دورند                     به جبار صمد کافر بمانم

و در کشتار دشمنان مبالغه فراوان کرد تا بخاک افتاد ، وقتی گرد و غبار فرو نشست او را به خون غلطان دیدند.
امام حسین (علیه السلام) و حبیب بن مظاهر بر بالینش حاضر گردیدند در حالیکه هنوز رمقی داشت و امام این آیه را تلاوت فرمود : خدا رحمتت کند ای مسلم
و منهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا

دانلود روضه صوتی حضرت زهیر بن قین ع از واعظان مشهور

استاد پناهیان

دریافت

دانلود روضه صوتی حضرت حر ع از واعظان مشهور

استاد انصاریان

دریافت

روایت شهادت حبیب بن مظاهر / مقتل

چون ابو ثمامه عمر بن عبد الله صائدی قتل پی در پی یاران سید الشهدا (علیه السلام) را دید به امام حسین (علیه السلام) عرض کرد :

یا اباعبدالله (علیه السلام) قربانت من میبینم که این لشکر بتو نزدیک شدند و تا ما کشته نشویم انشاء الله تو را نکشند ؛ من دوست دارم نماز را که وقتش رسیده بخوانم بعد به نزد خدا بروم.

امام حسین (علیه السلام) سرش را به سمت آسمان بلند نمود و فرمود :

ذکرت الصلاه جعلک الله من المصلین الذاکرین نعم هو وقتها

نماز را یادآوری کردی خداوند تو را از مصلین قرار دهد. آری اول وقت است ؛ از اینها بخواهید از ما دست بردارند تا نماز بخوانیم.

دانلود روضه صوتی اصحاب حضرت ابا عبدالله ع از واعظان مشهور

استاد پناهیان

دریافت

دانلود 3 روضه صوتی اصحاب حضرت ابا عبدالله ع از استاد حسین انصاریان

دریافت

بسم الله الرحمن الرحیم

بوی عطرش به مشامم چو نسیم است خدا میداند

اهل عالم بدانید حسین شاه کریم است خدا میداند

ای دلم گرد یتیمی به من و تو به چه کار ؟

هر که ارباب ندارد یتیم است خدا میداند
موضوعات
Designed By Erfan Powered by Bayan