ابن وکیده می گوید شنیدم که سر مبارک حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) قرآن می خواند سوره کهف را :
ام حسبت ان الاصحاب الکهف والرقیم کانوا من ایاتنا عجبا کانهم قتیه امنوا بربهم و زدناهم هدی فلم یزیدهم ذلک الاضلالا
بعد خواند : وسیعلم الذین ظلموا...
در دلم شک کردم که خیال می کنم یا اینکه واقعا سر مبارک حضرت قرآن می خواند . شنیدم که سر مبارک حضرت می فرمود :
ای بن وکیده آیا نمیدانی که ما اهل بیت زنده ایم و در نزد خدای خود روزی می خوریم
ابن وکیده می گوید با خودم گفتم امشب می آیم و دور از چشم کفار سر حضرت را می برم و دفن می کنم .
دوباره سر حضرت به من گفت : تو همچین کاری نمی توانی بکنی در نزد خداوند کشتن من به دست آنها بزرگتر از گرداندن سر من ، آنها را رها کن بزودی خواهی دانست ( که چه کردند و چه نتیجه می گیرند) آن زمانی که غل و زنجیر ها در گردنها و وجودشان احاطه کند .
منابع :
دلائل الامامه (محمد حریر طبری) ص188.
نوادر المعجزات محمد بن جریر طبری ص110.
مدینه المعاجز ج3 ص462.
موسوعه کلمات امام حسین ص630.
موسوعه شهادت المعصومین ج2 ص356.
- جمعه ۹ آبان ۹۳
- ۰۷:۲۸