روضه

قبر امام سجاد علیه السلام در بقیع و در جوار رحمة للعالمین است و با سه امام مظلوم دیگر همسایه است، اما چه همسایه هایی، که هر کدام از دیگری مظلوم تر و داغ هر یکی از دیگری گدازنده تر است. قبر این ائمه سایبان هم ندارند، دو تا از این ها داغ کربلا را دارند.

من دیده ام آنچه را که دیدن سخت است      دیدن چه بود بلکه شنیدن سخت است
هفتاد ودو تن ز بهترین یاران را        دیدن به زمین و دل بریدن سخت است
بار غل و زنجیر و چهل منزل را         با پیکر تب دار کشیدن سخت است
جانبخش بود نوای قرآن اما             از رأس پدر ز نی شنیدن سخت است

با فرا رسیدن ماه رمضان، هر افطار آنحضرت به یاد شهدای کربلا و شهادت پدر می افتاد و می فرمود: واکربلا! واکربلا!
این جمله را همواره تکرار می کرد: که کشته شد پسر رسول خدا در حالیکه خایف بود! کشته شد. پسر رسول خدا در حالیکه تشنه بود ... این جمله ها را با خود زمزمه می کرد و اشک می ریخت تا این که لباس آن حضرت از اشک خیس می شد.
همه جا در نظرم کربلاست              لب عطشان شهیدان نرود از نظرم
لیک با این همه غم گریه آهسته کنم      که مبادا شنود عمه ی من فریادم
دیدم من اگر به خاک خون پیکرها        در راه، به نوک نیزه سرها دیدم
یک سو تن صد چاک عزیز زهرا      یک سو تن پامال پسرها دیدیم
با دیده ی خون گرفته بر خاک بلا      صد پاره تن برادرم را دیدم
آتش چو زدند به خیمه هایمان من      سوخته مهد اصغرم را دیدم
در گوشه ویرانه پس از آنهمه داغ    من مرگ سه ساله خواهرم را دیدم

وقتی راوی از امام سجاد عله السلام سؤال می کند آقا در کجا به شما زیاد سخت گذشت؟ سه بار فرمود: الشام الشام الشام، آقا جان عزیزان شما را کربلا کشتند، شما چطور از شام گلایه دارید؟ فرمود: امان از زخم زبان شامیان، مردم شام ما را خارجی می گفتند.
شامیان هلهله در شام زدند     سنگ بر ما ز سر بام زدند
ما کجا گوشه ویرانه کجا    ما کجا مجلس بیگانه کجا

منابع:

1- سوگنامه آل محمد، ص 408.

2- ناسخ التواریخ، ص304.