روضه

گریز اول :

 امام صادق فرمود: جد غریبم حسین به صورت سه طایفه نگاه مى‏کند؛اول به صورت کسى که مجلس روضه برایش به پا مى‏کند،دوم به صورت زوار کربلایش مى‏نگرد،سوم به صورت گریه کنانش نگاه مى‏کند. الان که دارى گریه مى‏کنى ابى‏عبداللّه نگاه مى‏کند، به خودش قسم اگرنگاهت نکند نمى‏توانى گریه کنى.

ابى‏عبداللّه رو به درگاه الهى مى‏کند و مى‏گوید:خدا این گریه کن حسین پرونده‏اش سیاه ‏است،این آلوده را به حسین ببخش.

بعد رو مى‏کند به بابایش على و به مادرش فاطمه،عرض مى‏کند:ببینید دارد براى حسین گریه مى‏کند، مادر تو دعا کن خدا گناهانش را بیامرزد، بابا تو دعا کن خدا عفوش کند. کجا بریم بهتر از روضه ابى‏عبداللّه که حسین نگاهمان کند وزهرا دعایمان کند.

گریز دوم:

شیخ صدوق؛ مى‏فرماید: بنده‏ى گنهکارى در آتش معذب بود، هفتاد سال بود در برزخ مى‏سوخت، یک وقت خداوند به جبرئیل خطاب کرد: برو بنده‏ام را از آتش درآور او را آمرزیدم! عرض کرد خداوندا آن بنده چى گفت که او را آمرزیدى؟

خطاب آمد: از من مهلت خواست که بامن حرف بزند، مهلتش دادم، یک جمله ‏اى گفت که دریاهاى رحمت مرا به خروش آورد، از میان آتش‏ها صدا زد:اِلهى بِحَقِ الحُسَین. از آتش بیرون آوردند، عرض کرد خداوندا مرا به حق حسین بخشیدى؟ خطاب آمد: من از روز ازل با خودم عهد کرده‏ام هر کس منو به حسین قسم بده نا امیدش نمى‏کنم.

 ام سلمه مى‏گوید:وارد شدم دیدم پیامبر پیراهن حسین را درآورده، سر حسین را روى بازویش گذاشته است، از ناف تا زیرگلوى حسین را مرتب بوسه مى‏زند و گریه مى‏کند، ام سلمه نمى‏دانست که چراپیغمبر چنین مى‏کند ،اما امروز (عاشورا) فهمید که چرا مى‏بوسیده‏است.

پرسید چه کار مى‏کنید یار رسول الله؟ فرمود:اُقبلُ مَوضع السیوفُ وَاَبکى؛جاى شمشیرها را مى‏بوسم و گریه مى‏کنم.

گریز سوم

محدث قمى مى‏نویسد:خون زیادى از بدن حسین رفته بود،وقتى نفس مى‏کشید از تمام جراحات خون بیرون مى‏آمد،عزیز زهرا روى دوتا کنده‏ى زانو بلند مى‏شد دوباره به زمین مى‏افتاد،چند بار آمد بلند شود نتوانست با صورت به زمین افتاد.

در آن لحظه‏ى ملکوتى که نفس مى‏کشید از تمام جراحات بدن خون بیرون مى‏آمد صورتش را روى زمین داغ کربلا گذاشت اِلَهى رَضَاً بِقَضائِکَ صَبْرَاً عَلَى بَلائِکَ لامَعْبودَ سِواکَ یَا غَیاثَ المُسْتَغیثین

شیخ شوشترى مى‏نویسد: خطاب آمد حسین من،ازتو راضى شدم، تو از من خدا چى مى‏خواهى که راضى بشوى؟ در آن لحظات خاص توى گودال قتلگاه من و تو را دعا کرد فرمود: خدایا اگر از حسین راضى شدى گناهکاران امت جدم را به حسین ببخش.اِلَهى شیعَتى وَ مُحِبى

منبع: کتاب روضه ها  و گریز ها نویسنده سید علی موسوی باروق

http://www.mousavibaroogh.blogfa.com