مرکز نشر و دانلود متن روضه ، صوت روضه، کلیپ روضه، کتاب های مقتل ،شعر، مداحی و غیره
حجةالاسلام قاضی زاهدی گلپایگانی می‌گوید: من در تهران از جناب آقای حاج محمدعلی فشندی که یکی از اخیار تهران است، شنیدم که میگفت: من از اول جوانی مقید بودم که تا ممکن است گناه نکنم و آن‌قدر به حج بروم تا به محضر مولایم حضرت بقیة اللّه روحی فداه مشرف گردم. لذا سال‌ها به همین آرزو به مکه معظمه مشرف می‌شدم.
حضرت زهرا قبول کرده به فرزندیم
یکدفعه دید یکی در علقمه داره می گه دادش! جگر حسین آتیش گرفت...
آخر یک روز صدا زد: عباسم! مگر من برادرت نیستم؟ چرا به من داداش نمی گی؟! سرش پائین است مقابل ابی عبدالله. خدای ادب است عباس. بغض کرد، خجالت کشید عرق شرم به پیشانیش نشست...
آقا جان! سیدی و مولای! من کجا، شما کجا؟! مادر شما فاطمه(س)... مادر من کنیز فاطمه (س)!
مادرم گفته غلامت باشم... آقا جان! دستور باشه به چشم! اما: مادرم گفته غلامت باشم خودم درگه مامت باشم
به احترام مادرش ابی عبدالله چیزی نمی گفت. آخه این مادر، کسی است که وقتی وارد خانه ی حضرت امیر شد - اسمش «فاطمه ی کلابیه» بوده - آقا دید بغض کرده فاطمه ی کلابیه... عرضه داشت: آقا جان یه خواهش ازتون دارم... این خواهش خیلی مهمه! جا داشت امیر المؤمنین یاد حضرت زهرا سلام الله علیها بیفته! چون پیغمبر به فاطمه فرموده بود چیزی از علی نخواد مبادا یه وقت علی نتونه و خجالت بکشه. فاطمه هم سعی می کرد چیزی از علی نخواد... اما فاطمه کلابیه همون روزای اول گفت: آقاجان! یه خواهش ازتون دارم... خوب فاطمه ی کلابیه باید سائل درگاه علی باشه! همه ی عالم سائل درگاه علی اند...
امیر المؤمنین فرمود: بگو! عرضه داشت: آقاجان! می شه خواهش کنم دیگه به من فاطمه نگید...
امیر المؤمنین بغض کرد - یاد زهرای مرضیه - فرمود: این اسم به این قشنگی! چطور؟! عرضه داشت: افتخارم اینه همنام دختر پیغمبرم اما اینجا خونه ی دختر پیغمبره! شما که به من می گی فاطمه، من از زینب، خجالت می کشم! می ترسم زینب، غصه دار بشه! من کنیز فاطمه ام!
امیرالمؤمنین وقتی این اظهار و ابراز همدردی رو که شنید خیلی خوشحال کرد و دعا کرد برای همسرش. فرمود حالا که اینجوره دیگه بهت می گم «ام البنین»؛ گفت: آقا جان! ام البنین یعنی مادر پسران؛ من که هنوز فرزندی ندارم؟ فرمود: صبر کن! خدا چهار تا پسر بهت می ده؛ تو این چهار تا پسر، یه گلی سرسبده!...
همچین که عباس را داد دست آقا، دید امیرالمؤمنین گریه می کنه و دستهای عباس رو می بوسه...گاهی دست رو می بوسه گاهی مچ دست شو می بوسه گاهی چشم ها شو...
این حالت رو دید غصه دار شد... آقا جان فرزند من مگه عیبی داره؟ فرمود نه! ام البنین این بچه - به قول ما - گله! اگه می بینی دستا شو می بوسم سری داره، این بچه ات فدایی حسینمه! این فرزندت علمدار حسین منه! اینجاها رو که می بوسیدم جای شمشیر بود. یه روزی این دستارو می برن این فرق، شکافته می شه...
اینقدر خوشحال شد که شنید فرزندش فدایی زینب و حسینه. قنداقه شو برداشت دور حسین می گردونه...زبان ساده بخونم: من بلاگردون تو - چون من قربون تو
عباس جان! الا مادر به قربون جمالت - رخ چون بدر و ابروی هلالت
شنیدم کام عطشان جان سپاری - گل ام البنین! شیرم حلالت!
خیلی خودش را نگهداشت؛ در سخت ترین شرایط به حسین نگفت برادر! همش می گفت مولای من! آقای من! آقا خیلی بده آدم فامیل بد داشته باشه! وقتی شمر ملعون امان نامه آورد، همه می دونن عباس، پارکاب حسینه و جداشدنی نیست اما عباس خجالت کشید... خدا! این دیگه کی بود اومد؟! امام حسین فرمود: عباس دشمنته اومده، می دونم اما بی جواب نگذارش... رفت و آنچه سزاوارش بود بهش گفت... دست تو نگرفت امان نامه را... حالا شب عاشورا ست داره دور خیمه ها می گرده یه وقت دید یک سیاهی از دور نمایان می شه هی می گه داداش جونم عباسم! دید بی بی زینبه! خانم! شما کجا اینجا کجا؟! فردا خیلی کار دارین امشب نوبت منه - زبان حال می گم - فردا کسی نیست همه ی کارها دست شماس...
فرمود عباس جان! اومدم باهات حرف بزنم. شنیدم برات امان نامه آوردن...حسین غریبه! عباس خجالت زده شده بدنش مثل بید می لرزه... فرمود عباس جان! می خوام برات یه خاطره بگم ؛ عباس جان! مادرم از دنیا رفته بود بعد از مدتی بابام به عموم عقیل فرمود علم النساب داری در عرب بگردی همسری برام انتخاب کنی از او صاحب نسلی بشم که اونا یاور حسین باشن. فاطمه کلابیه را برای بابام گرفت. اول پسری که بابام می گفت یاور حسینه، تویی... گریه اش گرفت عباس... بی بی جان! من نوکر حسینم! غلام شمام! تو که می دونی دست از حسین بر نمی دارم خیالت راحت باشه تا من هستم نمی ذارم کسی به این خیمه ها تعدی کنه... تا من هستم آقام حسین، غریب نیست... حالا می بینه تو علقمه، یکی داره می گه داداش - روضه ی ما اینجا بود – حضرت زهرا قبول کرده به فرزندیم
زاده ی ام البنین شد پسر فاطمه
العطش کودکان قلب مرا پاره کرد
ورنه ز شمشیرها نیست مرا واهمه
کاش همان دم که تیغ آمد و بر مشک خورد
تیغ اجل داده بود عمر مرا خاتمه
ای سپهر کرم و جود و سخا یا عباس/ای محیط ادب و مهر وفا یا عباس
ای همایتگر قرآن که تو را رهبر دین/داده فرماندهی کل قوا یا عباس
ای فرات از تو خجل،ای تو خجل از زینب/به روان همه بخشیده صفا یا عباس
گر نیامد به کنار بدنت ام بنین/دیده بگشا و ببین فاطمه را یا عباس
دریافت فایل
پنج امامی که تو را دیده اند/دست علمگیر تو بوسیده اند
چشم خداوند چو دست تو دید/بوسه زد و اشک ز چشمش چکید
ریاضی یزدی
دل خونین
دیده بگشا که طبیب بر سر بالین آمد/دیده بگشا که حسین با دل خونین آمد
دیده بر هم منه ای سرو به خون قلتیده/تا نگویند حسین داغ برادر دیده
دیده بگشا که طفلان همه غوغا دارند/جرعه آب روان از تو تمنا دارند
سپهر کرم،عباس
ای سپهر کرم و جود و سخا یا عباس/ای محیط ادب و مهر وفا یا عباس
ای همایتگر قرآن که تو را رهبر دین/داده فرماندهی کل قوا یا عباس
ای فرات از تو خجل،ای تو خجل از زینب/به روان همه بخشیده صفا یا عباس
گر نیامد به کنار بدنت ام بنین/دیده بگشا و ببین فاطمه را یا عباس
دست تو دست خدا بود که در گهواره/بوسه می داد برآن شیر خدا یا عباس
این عجب نیست که زهرا به کنار بدنت/سر دهد زمزمه وا ولدا یا عباس
این توئی با بدن غرق به خون روی زمین/با علی در دل محراب دعا یا عباس
در جزا فاطمه آرد به شفاعت همراه/بر نجات همه در روز جزا یا عباس
شبل مرتضی
پر کرد مشک و پس کفی از آب برگرفت/می خواست تا که نوشد از آن آب خوش گوار
آمد به یادش از جگر تشنه حسین/چون اشک خویش ریخت زکف آب و شد سوار
برخود خطاب کرد که ای نفس اندکی/آهسته تر که مانده حسین تشنه در کنار
عباس،بی وفا تو نبودی،کنون چه شد؟/نوشی تو آب و مانده حسینت در انتظار
شد با لبان تشنه از آب روان،برون/دل پر زجوش و مشک به دوش،آن بزرگوار
کردند جمله،حمله بر آن شبل مرتضی/یک شیر در میانه گرگان بی شمار
یک تن کسی ندیده و چندین هزار تیر/یک گل کسی ندیده و چندین هزار خار
وفائی
چرا ای غرق خون از خاک صحرا برنمی خیزی/حسین آمد به بالینت تو از جا بر نمی خیزی
خیام کودکان از آب خالی مانده،واعطشا!چرا سقای من از پیش دریا برنمی خیزی
منم تنهای تنها و عزیزانم به خون غلتان/چرا بر یاری فرزند زهرا برنمی خیزی
غم عظمی
چون لب تشنه به دریا پا نهاد/ماه گویی بر لب دریا فتاد
اشک آمد آب را یاری دهد/تشنه ای را بلکه غمخواری دهد
چشم،روی موج دریا گریه کرد/بر لب خشک عطش زا،گریه کرد
آب را در دست و لب،شاداب دید/کودک لب تشنه را در آب دید
مشک را پر کرد و بیرون شد زآب/قلب آب از کام خشکش شد کباب
از قفا دستش جدا شد از یمین/دست او افتاد خونین بر زمین
دست دیگر را چو دیگر دست داد/این چنین بود و نبود و هست داد
آب شد شرمنده از ایثار او/پاکبازی بین همه در کار او
چون شه دین بانگ ساقی را شنید/سوی نخلستان به هر سویی دوید
دید عباسش به خون قلتان شده/از تف عشق و عطش،بریان شده
گفت پشتم زین غم عظمی شکست/کشتی صبر و سکون در خون نشست
طالبی
کاش بودی کرببلا، کنار حرمم،حرم داشتی حسن
کاش بودی کرببلا،یه ایوون طلا،تو هم داشتی حسن
دور ضریحت پر مرد و زن بود
مادرمون فاطمه بی محن بود
یک شب جمعه حرم حسین و
یک شب جمعه حرم حسن بود
من گنبدی دارم و گنبد بقیع، گرد و غباره
من یک ضریح دارم و تو سایه بونم ،قبرت نداره
برادر بی حرمم حسن جان
کاش بودی کرببلا ، تو بین الحرمین، حرم داشتی حسن
کاشکی گنبدی شبیه ،به گنبد حسین، تو هم داشتی حسن
گنبدامون شبیه کاظمین بود
قشنگ ترین بهشت عالمین بود
پرچم سبز یا حسن کناره
پرچم سرخ ذکر یا حسین بود
صحن و سرای من شلوغه و بقیع،زائر نداره
صحنت توی دلم و آسمونش، دور از ستاره
برادر بی حرمم حسن جان
کاش بودی کرببلا،کنار خیمه گاه ،حرم داشتی حسن
پیش قبر قاسمت،یه دونه بارگاه ،تو هم داشتی حسن
هیچ کسی غربت حسن نداره
این همه داغ دل شکن نداره
درسته که بی حرمی حسن جان
ولی حسین تو کفن نداره
صحن و سرای من شلوغه و بقیع،زائر نداره
صحنت توی دلم و آسمونش، دور از ستاره
برادر بی حرمم حسن جان
تیرباران برادر و غیرت عباس علیه السلام
درِ خانه باز شد، عباس بن علی (علیه السّلام) وارد شد، سر گذاشت به دیوار، شروع کرد به گریه کردن، زینب (سلام الله علیها) فرمود: برادر ! این چه گریه کردن است چی شده؟ عرضه داشت: خانم جان ! شمشیر حیدری دارم، بازوی علوی دارم، اما جلو چشمام بدن برادر من را تیرباران کردند، (زبانحال) کاش این تیرها به بدن من می خورد، خدا همون موقع دعاش را مستجاب کرد نه یک تیر، نه دو تیر، اندازه ی 4000 تیرانداز به او تیر زدند، بدنی که دست نداره با صورت رو زمین افتاد … .
(زبانحال) عباس (علیه السّلام) مستجال الدعوه است، بچه ها تشنه اند، تا دستهاش را بریدند، مشک را به دندان گرفت، لبهاش خنک شد، یاد لبهای خشک بچه های حسین (علیه السّلام) افتاد، گفت: خدایا ! من را راحت کن … .
منبع:کتاب گلواژه های روضه
تیرباران تابوت و حضرت ابوالفضل (ع)
تشییع جنازه تیرباران تابوت امام حسن (ع) خیلی برای حضرت ابوالفضل (ع) سخت گذشت . تیرها به تابوت اصابت نمیکرد ؛ بر قلب حضرت ابوالفضل مینشست و جگر او را میخراشید . تحمل نکرد و دست به شمشیر برد ؛ اما امام حسین (ع) مانع شد . فرمود : برادر صبر کن . وصیت امام حسن (ع) این است که هیچ خونی در تشییع جنازه ایشان ریخته نشود . عرض میکنیم : یا ابوالفضل تیرباران تابوت امام حسن (ع) را تحمل نکردی پس چه میکردی اگر با زینب روی تل زینبیه می بودی ؟ آن هنگامی که حضرت زینب (س) نگاه کرد دید شمشیر ها بالا میروند نیزه ها بالا میروند و همه در یک نقطه فرود می آیند .
خودم دیدم ز بالای بلندی
که محبوب خدارا سربریدند
خودم دیدم کبوترهای معصوم
سزاوار است ذکر مصیبتی از آقا امام حسن علیه السلام داشته باشیم؛ چون آقا خیلی مظلوم است.
در روایات داریم که ائمه علیه السلام یک برنامه مهر و موم شده از آسمان داشتند، آن را باز می کردند، می خواندند و به آن عمل می نمودند. امام حسین علیه السلام برنامه اش خیلی دشوار بود؛ امام به دنبال آن، این همه اظهار ارادت نسبت به حضرت سیدالشهداء علیه السلام شد. از روز عاشورا تا به حال و تا ظهور امام زمان علیه السلام، همین طور بوده است. مردم سینه می زنند، مجالسی دارند و دو ماه برای امام حسین علیه السلام عزاداری می کنند. امام حسین علیه السلام همسری داشت که می گویند: بعد از ماجرای کربلا، از شام که برگشتند، این بانو تا زنده بود، در سایه ننشست؛ یعنی روزها می رفت در آفتاب می نشست و هر وقت می گفتند: بی بی! بیا زیر سایه، می گفت: خودم دیدم که حسین علیه السلام را زیر آفتاب کشتند.
قمر بنی هاشم اباالفضل علیه السلام موند، همه ی بنی هاشم و غیره رفتند کشته شدند ،چرا ابا الفضل علیه السلام را نگه داشت؟ تا زن و بچه ها آرام با شند.
عبا س گفت حسین جان دلم تنگ شد، اجازه بده برم، پس به عنوان ذکر آب برای لب تشنگان برو، مشک رو بر داشت، بچه ها رو نوازش کرد، گفت برایتان آب می آورم، ابی عبد الله با عباس رفتن میدان، پس از مدتی زن و بچه آرام نگرفتن ،اومدن جلو خیمه، دیدن حسین داره میاد ولی تنها وضع غیر عادی است، عنان اسب را به دست گر فته ،دل همه لرزید ،حسین آمد، گفتن بپرسیم، چه کسی بهتر از سکینه، آقا آمد، محزون رسید نزدیک خیام حرم، سکینه آمد مودب گفت: پدر جان آیا از عمو عباس خبر داری؟ صدا زد عمو را کشتند، من از کنارش امدم، حرم غوغا شد، زینب سلام الله علیها، آمد کنار ابی عبدالله الحسین فرمود:برادرم ، پس چرا کشته عبا س را به خیمه نیا وردی ؟
امروز به دلم افتاده که همه شما را کنار نهر علقمه ببرم. ای گرفتار! مریض دار! حاجت دار! مبتلا! درد دار! که گوشه و کنار این مجلس نشسته ای، خدا می خواهد به برکات پسر علی (ع) امروز حوائجت را بخواهی. بگویم؟ راوی می گوید: بالای بلندی بودم، یک وقت دیدم گرد و غبار بلندی شد. دیگر عباس را ندیدم. یک وقت خیره خیره نگاه کردم دیدم خون از دستهایش می ریزد و بند مشک را به دندان گرفته است. آقا ابالفضل! این مردم دلشان می خواهد یک روز عصر در صحن حرمت بنشیند. اگر انگشت لای در ماشین بماند داد می زنی. آی بمیرم دستهایش را قلم کردند. می فهمی دست قلم شده یعنی چه؟ آی خدا! بعد از آن که دستهایش را بریدند بمیرم یک تیر به چشمش زدند. محاصره اش کردند؛ تیر بارانش کردند. ای خدا! دست ندارد تا تیر را بیرون بیاورد. نانجیبی جلو آمد یک عمود آهنین به فرق ابا لفضل (ع) زد.
امروز می خواهم این مردها سینه بزنند. دستهای ابالفضل(ع) را بریدند، ولی دستهای شما سالم است. سینه بزن! ابالفضل، ابالفضل... خدایا! آیا این دستها را می خواهی نا امید کنی؟
ای نور دل حیدر شمع شهدا عباس با محنت و درد و غم ما رو به تو آوردیم
آقا زنجیر به پا داریم صد جور و جفا داریم زنجیر به پا داریم از بهر خدا عباس
آی آنهایی که کربلا رفته اید. آی جمعیتی که نهر علقمه رفته اید. امشب می خواهم برایتان زیارت ابالفضل(ع) بخوانم.
« اَلسّلامُ عَلَیکَ أیّهَا العَبدُ الصّالِحُ المُطیعُ لِلّهِ وَ لِرَسولِهِ وَ لاَ میرِالمُومنینَ وَ الحَسَنِ وَ الحُسَنِ أشهَدُ أنَّکَ قَد قُتِلتَ مظلوماً لَعَنَ اللهُ مَن قَتَلَکَ وَ لَعَنَ اللهُ مِن ظَلَمَکَ وَ لَعَنَ اللهُ مَن حالَ بَینَکَ ماءِ الفُرات. »
راوی می گوید: یک وقت گرد و غبار بلندشد، دیگر من ابالفضل(ع) را ندیدم. رفتم بالای بلندی تا ببینم در چه حالی است. وقتی نگاه کردم، بمیرم دیدم خون از بازوهایش می ریزد. دستهایش را از بدن جدا کردند. اما دست شما شیعه ها سالم است تا خدمت کنند.
مظلوم شهید شدی آقا جان در میدان شجاعت، از یک طرف دشمن به حضرت عباس علیه السلام از اطراف حمله ور شد، رو زمین افتاد ،دست نداشت به صورت خورد زمین .
ای اهل حرم میر و علمدار نیا مد سقای حسین سید و سالار نیا مد
راوی می گه ندیده بودم امام حسین منقلب باشد، وقتی خبر اباالفضل علیه السلام آمد رنگ صورت تغییر کرد
امروز حسین سر می دهد عبا س اکبر می دهد
بچه ها امید می دادن عمو آب میاره ،دیدن آقا آمد، عمو نیامد، دوید عمو کجاست، فرمود عمو را کشتند.
عمو جان مردم ز سوز عطش وای وای عمو عمو العطش
گفت داداش من فردا چکاره ام؟ فرمود: برو آب بیار، جاسوس های دشمن متوجه شدند، اومدند خبر رسوندند (قبلاً خیلی ها برای بردن آب آمده بودند) گفتند: فردا خود عباس (علیه السّلام) میاد علقمه، ترس بین لشگر دشمن افتاد، 4 هزار تیرانداز اومدند برا یک نفر، کنار شریعه.
تا روزی که اذن جهاد داده شد، هیچ کس عباس (علیه السّلام) را در لباس رزم ندید، دیدند صبح عاشورا رفت تو خیمه، لحظاتی نگذشت، پر خیمه را کنار زد، بچه ها همه نگاه کردند، ماشاءالله، الله اکبر، حیدری شمشیر حمایل کرده، خوود به سر گذاشته، زره به تن کرده، مثل علی سپر دست گرفت، اما از صبح تا عصر ناراحت دست به قبضه ی شمشیر، آقا ! هر موقع اجازه بده من اینها را تار و مار کنم، امام حسین (علیه السّلام) اجازه نمی ده، می گوید تو کنار من باشی، من آرامم، اما رفت آخر میدان انی علی العباس اغدو بسقا ... .
شب عباس،اگه چشمی خدای نکرده،اهل بُکاء هم نیست،یه طوری باید به شکل بکائین در بیاد،اسمش رو تماشاچی نذارن،دست باید کار کنه،ناله باید کار کنه،امشب خود خانم حضرت زهرا سلام الله علیها،شخصاً یک به یک،اسم می نویسه،شب تاسوعا اگه کسی جا بمونه از قلم حضرت زهرا سلام الله علیها وای به حالش.
بسته از خون دلم راه تماشا شده است
تشنگی لب تو حیرت دریا شده است
مادرت ام البنین نیست اگر بر سر تو
همه ی دشت پر از گریه ی زهرا شده است
داغ دست قلم و مشک و علم پیرم کرد
بی تو ناچار ترین ام کمرم تا شده است
توی روضه ی عباس هرچه قدر هم بلند بلند گریه کنی،نمی تونه کسی منعت کنه،چرا؟آخه میگی اربابم ابی عبدالله اینطوری ناله زده،و فبکاء،بکاءً شدیدا،هرچه قدر صدای ناله اش بیشتر میشد،صدای هلهله ها بیشتر،لما قتل العباس،تا با خبر شد ابی عبدالله،هیچ کجا این عبارت رو نیاورده،حتی کنار سفره ی روضه ی علی اکبر، لما قتل العباس، بان الانکسار فى وجه الحسین،یه مرتبه دیدن حسین پیر شد،شکسته شد،همه لشکر دارن گوش میدن،کنار این بدن چی می خواد بگه،این همه دشمن داره شماتت میکنه، تا دیدن حسین گفت: الان انکسر ظهری،خیال همه راحت شد دیگه کمر حسین شکست،شروع کردن دست زدن،..
یاکاشف الکرب عن وجه الحسین اکشف کربنا بحق اخیک الحسین علیه السلام
بر لب آبم و از داغ لبت می میرم
هردم از غصه جانسوز تو آتش گیرم
مادرم داد به من درس وفاداری را
عشق شیرین تو آمیخته شد با شیرم
یادم نمیره ، همون روز اول قنداقه ام رو هی دور سر تو می چرخوند آقام،هی میگفت بچه ام فدای حسین،اصلاً من برا همین به دنیا اومدم که فدای تو بشم.
اکبرت کشته شد و نوبتم آخر نرسید
سینه ام تنگ شد از بس که بود تأخیرم
کربلا کعبه عشق است و من اندر احرام
شد در این قبله عشاق دوتا تقصیرم
دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد
چشم من داد از آن آب روان تصویرم
امشب باید یه جور دیگه بگی،دستت رو بیار بالا،عین پرچم تکونش بده،شب علمداره
سقای دشت کربلا اباالفضل،اباالفضل
بچه ها همه دست هم رو گرفتند، دور عمو می گشتند.این جوری دل عمو رو بردند
سقای دشت کربلا اباالفضل،اباالفضل
آبی رسان بر خیمه ها اباالفضل،اباالفضل
دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد
چه خبره امروز حرم عباس،آه نکشی،بخدا قسم همین که دلت هوای اونجا میکنه،اشکت جاری میشه،محاله اسمت رو جزو زائرها ننویسند،محاله،این پیرهن ها این شالها نشونه ی اینه که ما در خونتیم.گفت:تو تبریز دو تا لااُبالی بودن،اومدن تو مجلس ،شب تاسوعاست،سینه زنها سینه میزدن،این دو تا هم اومده بودن،تو حسینیه،فقط مسخره میکردن و میخندیدن،سینه زن سینه میزد مسخره میکرد،بلند گریه میکرد،مسخرش میکرد،میون دار رو مسخره میکرد،مداح رو مسخره میکرد،اومدن برن،دم در پاشون خورد به استکان نعلبکی های روضه امام حسین،برداشت از زمین،برد تا دم چایخونه گذاشت و رفت،شب یکی از این دو نفر دید،درخونشون رو دارن محکم میزنن،اومد در رو باز کرد،دید رفیقشه،دار زار زار گریه میکنه و ناله میزنه،گفت:چی شده؟گفت:من یه خوابی دیدم،اون یکی هم گفت:اتفاقاً منم دیشب یه خوابی دیدم،تعریف کردن دیدن هر دو یه خوابی دیدن،گفت:خواب دیدم آقا ابی عبدالله ایستاده ،کنارش قمر بنی هاشم،مؤدب سر به زیر انداخته،حسین سئوال کرد عباسم،امروز اسم همه ی عزادارامون رو نوشتی؟بله آقا جان،لیست رو گرفت،ابی عبدالله نگاه کرد،همه رو دید،گفت:داداش اسم دو نفر رو یادت رفته بنویسی،میگه آقا قمر بنی هاشم سرش رو پایین انداخت،گفت:آقاجان،سیدی و مولای،اینها اومدن سینه زن ها رو مسخره میکردن،فرمود:آره عزیز دلم،اما گردن من حسین حق دارن،دو سه تا از استکان نعلبکی های رو جابجا کردن،حسین همین هم ندیده نمیگیره عباسم.(اگه ناله ات جا بمونه،ضرر کردی،اگه اشکت جاری نشه خجالت زده میشی،روز عباسه)این بچه ها فردا شب اومدن،تو حسینیه لباس عزا پوشیدن،وارد شدن،پیرغلامی است رئیس اون حسینیه،تا دید اینها وارد شدن،یه عده اومدن جلوشون رو بگیرن،گفت:نه اینجا عزاخونه ی امام حسینه،به کسی ربطی نداره،اینها اومدن دم در ،هر دو گریان،گفتن نه ما امروز اومدیم نوکری کنیم به ما بگید ما کجا باید خدمت کنیم،دیگه می خوایم حلقه گوش بشیم در این خونه،حالا آماده ای بسم الله:
دانلود روضه
زیبا و با صفا شده ای احتیاط کن
از خیمه ها جدا شده ای احتیاط کن
اوجی گرفته ای و به طوبی رسیده ای
هم قدِّ مرتضی شده ای احتیاط کن
مهتاب روی شانه ی تو آب زیر پات
یک دست تا خدا شده ای احتیاط کن
یک "ان یکاد" نذر خودت کن برادرم
خیلی گرانبها شده ای احتیاط کن
یک لشکر آمده که بگیرد تو را ز من
از بس که دلربا شده ای! احتیاط کن
دستت که قطع شد همگی جنگ جو شدند
حالا جداجدا شده ای احتیاط کن
دیگه شب آروم نشستن نیست
ای وای حرمله سر زانو نشسته است
مقصود تیرها شده ای احتیاط کن
ماه من تو کجا و خاک کجا
آسمان را سپرده ای به زمین
خوب شد زینبم نبود و ندید
با چه وضعی تو خورده ای به زمین
دانلود روضه
یا صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف
ناگاه زمین شد پر از زلزله و حرمله با تیر دو تا چشم به هم دوخت، عمو سوخت ."دوتا دستا قطع شده" که ناگاه عمود آمد و بشکافت سرش را ، دو تا چشم ترش را ،چو تیر آمد و بر مشک عمو خورد، همه آرزویش مرد ، طرف خیمه صدا زد، که ارباب دریاب برادر ،که دگر تاب ندارد، حرم آب ندارد، علی خواب ندارد.
اباالفضل،....جانم...همه ناله بزنن،....دوست دارم شما بگین...چقدر منتظر امشب بودی...
وقتی بیش از 90 زخم امیر المؤمنین تو جنگ اُحد برداشت،خم به ابرو نیآورد،یه روز چشم درد گرفت امیرالمؤمنین ،پیغمبر اومد دید امیرالمؤمنین از چشم درد در تب و تابه،دو نفر یکی امیرالمؤمنین کاشف الکرب عن وجه الرسول الله است،یکی عباس کاشف الکرب عن وجه الحسین ِ،تا پیغمبر دید علی چشم درد داره،این چشم ها داره اذیت میشه،پیغمبر اکرم دست رو چشم امیرالمؤمنین کشید،این درد چشم آروم شد،یا رسول الله چشم درد کاشف الکرب خودت رو نمی تونستی ببینی،حسین چی کشید،نه یه چشم درد،اومد دید تیر تو چشم عباس خورده،یا صاحب الزمان،عباس این تیر و چه طور از چشم در بیاره،آقا خم شد،این تیرو گذاشت بین دو تا زانو،تیرو از چشم بیرون بکشه،نانجیب با عمود آهن به فرق عباس زد،حسین...
بگویید مادرش لیلا بیا ید تما شای علی اکبر نما ید
زمین کربلا در شور و شین است
سر اکبر به دامان حسین است
پدر از دیدگانش خون روان بود پسر از گیسوانش خون روان بود
تیر به گلو یش زدن، یه ضربه به فرقش، اسب رفت وسط لشگر هر کی ضربه می زد
جای بر گشتن به خیمه رفت سوی کوفیان گوییا این بوده تنها آرزوی کوفیا ن
راه وا کردن تا که اکبر بیاید بینشان عقده ای دیرینه وا شد از گلوی کوفیان
جزر و مد تیغ و شمشیر عدو بی سا بقه است
شد پر از خون علی اکبر سبوی کوفیان
دانلود روضه
اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وعَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ وعَلى عباس الْحُسَیْنِ
یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِ الْحُسَیْنِ اِکْشِفْ کَرْبى بِحَقِ اَخْیکَ الْحُسَیْنِ علیه السلام
وقتی گدایی را پناهی نیست دیگر
جزکوچه چشم تو راهی نیست دیگر
جزتو به حاجتها الهی نیست دیگر
این جذبه ها خواهی نخواهی نیست دیگر
تو شمعی و گرمای تو پروانه پرور
مشکت به دوشت بود و اشکم را گرفتی
ماهی و از خورشید هم غم را گرفتی
بی شک یداللهی که پرچم را گرفتی
دادی دو دستت را دو عالم را گرفتی
تا که بریزی زیر پای شاه بی سر
جنگاوریت را زبابا میشناسی
ام البنین را عبد زهرا میشناسی
وقتی برادر را تو آقا میشناسی
داداش
دلم با غربت آشنا شد
شکستم و قدم دوتا شد
ابروی پیوسته ات جدا شد
قربون ابروهای پیوسته ات برم
داداشی
افتادی از رو مرکب،داغ تو تا کمر رفت
امام سجاد علیه السلام می فرمایند:اینقده تیر زدند عموم مثل خارپشت شده بود.خوب این تیرها تو بدن بوده موقعی که خورده زمین
افتادی از رو مرکب،داغ تو تا کمر رفت
میغلتی روی خاک و،تیرها همه تا پر رفت
وای داداشم
از جلو خیمه دیدم،قطع الیدین شدی تو
رو دست نیزه دارها،بالا پایین شدی تو
من و شما بعد هزار و اندی سال اومدیم،یه چیزی داریم میشنویم ،این حال شماست،بچه ها همه جلو خیمه ها صف کشیده بودند،عمو کی میاد آب بیاره،یه وقت دیدن یه بدن رو نیزه ها،امان از دل سکینه،حسین.........
پاشو
نصیب من غم شده عباس
یه دنیا ماتم شده عباس
چقدر تنت کم شده عباس
نه از من و نه از تو،چیزی نمونده جونم
چه جوری برم به خیمه،نه میشه نه میتونم
می خوای بدونی عباس،چی کمرم رو خم کرد
یه جور زدن نمیشه،دیگه تنت رو جمع کرد
داداش
اهل حرم از پا نشستن
شکستی و همه شکستن
گره معجرها رو بستن
داداش
تا از رو دوش تو علم افتاد
ترس توی قلب دخترم افتاد
حرمله جانب حرم افتاد
بلند شو،ببین داره چه چپ چپ نگاه میکنه
پاشو که چشم براهه
مشک تو سکینه
پاشو ببر برادر
دخترم و مدینه
پاشو که این جا چشم
بی حیا بی شماره
بلند نمیشی؟
برم بگم رقیه،گوشواره اش رو درآره
بابُ الحرم" پایگاه متن روضه و اشعارمذهبی"ویژه مداحان
گلچینی از سبک های روضه های آذری حاج محمدباقر منصوری در هیات الرضای اردبیل
روضه حضرت ام البنین(س) - قصه ی ام بنین شرح غم است
روضه امام حسین(ع) - در محمکه حشر نماینده حسین است
روضه حضرت زهرا(س) - اولسون سلام ختم رسل نگارینه
روضه حضرت رقیه(س) - یابن الحسن عزایه بو بزم محنده گل
روضه امام حسین(ع) - من عاشقم و هستیم از هست حسین است
روضه حضرت زینب(س) - گرچه زینب قادر و قدوس بود
روضه حضرت زینب(س) - کعبه بی نام و نشان میماند اگر زینب نبود
روضه حضرت زینب(س) - اریده گون به گون از بس کی او بانوی نجیب
روضه حضرت علی اکبر(ع) - ای علی اکبر رسول هاشمینون مظهری
شعرخوانی بسیار زیبا و روضه حضرت زینب(س) - مرحبا اهل تولادی بو گون همدم زینب
ابوالفضل العباس، جوانی زیبا و رشید بود که از شدت زیبایی، به او قمر بنی هاشم (ماه هاشمیان) می گفتند و از شدت رشادت هنگامی که بر اسب می نشست پایش به زمین می رسید. وی به دلیل شجاعت و جنگاوری بی همتا که داشت، علمدار امام حسین علیه السلام بود و هنگامی که امام علیه السلام لشگر کم تعداد خود را آماده جنگ می کر، پرچم را به او سپرد. شجاعت و دلاوری عباس علیه السلام ریشه در آباء و اجداد او داشت؛ که از پدر به اسد الله الغالب علی بن ابی طالب علیه السلام نسب می رساند و از جانب مادر به بنی کلاب که شجاع ترین عرب بودند.
ای حرمت قبله حاجات ما *** یاد تو تسبیح و مناجات ما
تاجِ شهیدانِ همه عالمی *** دست علی ، ماهِ بنی هاشمی
ماه کجا؟ روی دلارام تو؟ *** سرو کجا؟ قامت رعنای تو؟
شمع شده ، آب شده ، سوخته *** روح ادب را ادب آموخته
سلام بر ابوالفضل عبّاس ، فرزند امیر مؤمنان ؛ از خود در گذرنده با جان
برای برادر، برگیرنده از دیروزش برای فردایش، فداییِ او، نگهدارنده، کوشنده
برای رساندن آب به او، وکسی که دست هایش بُریده شد! خداوند قاتلانش یزید
بن رُقاد حیتی وحَکیم بن طُفَیل طایی را لعنت کند!
منابع:
الاقبال سید بن طاووس، ج۳ ص ۷۳ .
المزار الکبیر مشهدی، ص ۴۸۶.
منبع:اعیان الشیعه،مقتل الحسین ابو مخنف ازدی و...
حضرت ام البنین علیها سلام هر روز به اتفاق عبید الله فرزند قمر بنی هاشم به قبرستان بقیع می رفت و برای آن حضرت نوحه سرایی می کرد و مردم مدینه برای شنیدن نوحه سرایی آن بانو گرد می آمدند و از سوز و گداز نوحه سرایی آن بانو می گریستند که او چنین نوحه سرایی می نمود : ( ترجمه اشعاری که آن بانو می خواند چنین است)
ای کسانی که عباس را دیده اید که بر گله گوسفندان ( دشمنان ) حمله می نمود
آقا امام زمان (ع) یک تبسم به روی آدم بکند آدم چه میشود؟ مجسم کنید که شما امام زمان (ع) را نگاه کنید و حضرت بخندد فقط، هیچی دیگر. تمام نسلت خوشبخت میشود.
آن وقت می‌دانید امام زمانِ قمر بنی هاشم به او چه گفت؟ گفت: «بنفسی أنت» [1]؛ جان من به قربانت.
در مقاتل معتبر داریم. حالا فضایل آقا چقدر است؟ این یک فضیلت را ما نمی توانیم هضم کنیم که این همه شهید در اسلام بودند. روایات معتبر می گوید: «یَغبِطُه جَمیعُ الشُّهدا» [2] اگر این {جمیع} را نداشت می گفتیم شاید بعضی از شهدا را می گوید اما می گوید: مقام حضرت عباس(ع) مقامی است که همه شهدا غبطه آن را می خورند. پدر، امیرالمؤمنین (ع) است.
در بهشت، همه آرزوی مقامش را می برند. امام صادق (ع) فرمود: عموی ما عباس بصیرتش پرده ها را می شکافت. این هم خیلی حرف است.
روضه مرحوم کافی ره
یک روز آقا امیرالؤمنین در مسجد بود؛ امام حسن و امام حسین علیه السلام نشسته بودند، عباس 4،5 ساله هم بود. امام حسین صدا زد: بابا علی من تشنه ام به غلاممان قنبر بگو برایم آب بیاورد، تا آقا گفت: قنبر بلند شو برای حسینم آب بیاور،یه وقت دیدند عباس علیه السلام بلند شد دوان دوان آمد طرف خانه، صدا زد مادرم ام البنین آقایم حسین تشنه است، بابایم به قنبر گفت برایش آب ببرد، من دلم می خواهد تا قنبر آب نبرده من آب ببرم. مادر یک ظرفی را پر از آب کرد و روی سر بچه گذاشت؛ این بچه از بس با عجله آمد طرف مسجد کمی از آبها روی شانه هایش ریخته بود، همین که وارد مسجد شد، صدای ناله حضرت علی بلند شد. گفتند: چرا گریه می کنید؟ فرمود: مردم نگاه کنید عباسم رفته برای حسینم آب آورده، گفتند: اینها با هم برادرند باید به درد هم بخورند، رفت آب آورد اینکه گریه ندارد. فرمود: نمی دانید عباس به من چه می گوید، من می دانم چه می گوید...
السّلام علیک ایها العبدُالصّالح، السّلام علیک یاابالفضلِ العباسَ ابنَ امیرِالمومنین، السلام علیک یابن سیدالوصیین
|
2. حاج حسن خلج |
|||||
| ردیف |
موضوع |
پخش | دانلود |
حجم |
زمان |
| 1 | خبر آمد فرات از خویش سر رفته (روضه) |  |
10,460 | 0:11:04 | |
| 2 | شدم گرفتار پاشو علمدار (روضه) | |
13,553 | 0:14:22 | |
| 3 | غریب کربلا حسینم وای حسین (زمینه) | |
6,446 | 0:06:47 | |
| 4 | با دو دست جدا میدهد این ندا (نوحه) | |
7,576 | 0:07:59 | |
| 5 | بچه ها مشک رو شونم بزارید (واحد) | |
20,516 | 0:21:48 | |
| 6 | از حرم شیر رجز خون (واحد) | |
8,218 | 0:08:40 | |
| 7 | عباس علمدار حسین (شور) | |
8,938 | 0:09:27 | |
|
لینک دانلود مداحی سایر مداحان در ادامه مطلب آمده است |
