ای قبله حرم،حرم سامرای تو
اگه همه مجالس، اعتقاد قلبیمونه،صاحب عزا امام زمانه،اگه با همه وجودتون حس میکنید،آقاتون دم در هر روضه و هر مجلسی
می ایسته،دیگه امشب شب یتیمی امام زمانه،امشب خودش صاحب عزااست،قربونت
برم،مردم اینجا برا بابات روضه گرفتند،نمی خوام به این زودی برم تو
روضه،ولی می خوام یه کم دلتو نرم کنم،آروم آروم بریم اون حرمی که نمی
دونم،امشب کسی هست تو حرمش گریه کنه یانه،اما معمولاً می گن می ری عزا،می
ری ختم، می گن خودتونو نشون صاحب عزا بدید،مگه نمی گن صاحب عزا دم در
ایستاده،خودتو نشون بده،دست و رو سینه بذاری عرض تسلیت بگی،یه خورده دل
صاحبان عزا خنک بشه،داغشون یه خورده التیام پیدا کنه،می خوام یه جمله بگم
آقا کجایی مردم بیان بهت تسلیت بگن،اینها اُمدند امشب صاحب عزا رو
ببینند،قربون شال عزایه به گردنت،امشب تنهایی نرو سامرا،مارم با خودت ببر.
ای قبله حرم ،حرم سامرای تو بیت ولای دل حرم با صفای تو
قرآن یگانه دفتر مدح و ثنای تو روح ملک کبوتر صحن و سرای تو
آیینه جمال خداوند سرمدی فرزند پاک چهار علی و سه محمدی
رضوان بدان جلال و شرف سائل درت خورشید سجده برده به صحن مطهرت
روح رضااست در نفس روح پرورت نامت حسن نه بلکه حسن پای تا سرت
میراث نور و هدایت زهادی ات علم امام هشتم و جود جوادیت
یا اباالحجة آقا یه نگاه بینداز، مارم گدای سامرا حساب کن ،خطاب کن.
انوار ده امام درخشد زروی تو یادآور رسول خدا خلق و خوی تو
زیباترین دعای ملک گفتگوی تو مسجود جن و انس بود خاک کوی تو
به به سر سفره کی اُمدی،شهادت کیه،می خوای براش گریه کنی .
بحری که در صدف دُر جان پرود تویی در دامنش امام زمان پرورد تویی
کی می تون ادعا کنه دلش امروز حرم سامرا نرفته، قربون قبری برم که هنوز چند ساله ویرانه،
ویرانه مزار تو مسجود آسمان قبر تو کعبه دل و صحنت مطاف جان
زوّار هر شب تو بود صاحبالزمان کوری چشم دشمنت ای قبله جهان
بذار
همه بدونن، اگه هزار بارم دل مارو آتش بزنن،قبر شما رو ویران کنن، اینها
همونایی اند که بقیع و ویران کردند،اینها از همون نسلند،اما اگه هزار بارم
قبرتو ویران کنند،(وقبره فی قلوب من والاه)دل ما رو نمی تونن ویران
کنند،مزار شما تو دل مااست،حرم شما تو دل مااست،دل ما رو نمی تونن از ما
بگیرند.
تنها نه سامره، همه عالم دیار توست
هر جا رویم در بغل ما مزار توست
ای نُه سپهر فرش رفیع عبادتت
ای لطف و جود و مرحمت و بذل، عادتت
اقرار کرده دشمن تو بر سیادتت
یاد آمدم به فصل جوانی شهادتت
می خوام این بیت و از زبون همه شما بخونم ، ببینم چه جوری حقشو ادا می کنی،
ای زخم دل هماره فزون از ستاره ات از ما سلام بر جگر پاره پاره ات
امشب
اگه می خوای دل آقات یه خورده آروم بشه،هر کی بلده ناله بزنه، هی زیر لب
بگو بقیة الله آجرک الله آقا سرت سلامت،،آقا شنیدم تو سنین خردسالی سر
باباتو بغل گرفتی،جانم به این اشک های قشنگ ، مگه نفرمود،احدی در مصائب ما
گریه نمی کنه،مگه اینکه ما گریه کنیم،اون به گریه ما گریه کنه،معلومه امام
زمانم امروز داره گریه می کنه،قربون اشک چشمت برم،آقای من،حالا که اینطوری
گریه می کنی منم برات روضه می خونم،
یازده بار جهان در دل زندان کم نیست کنج زندان بلا گریه باران کم نیست
سامرایی شده ام راه گدایی بلدم لقمه نانی بده، از دست شما نان کم نیست،
امشب
اُمدم پسرت یه روزی به من بده،یه سالمو با این روزی سر کنم، آخه ما دو ماه
برا حسین گریه کردیم، بعضی ها ، هنوز پیراهن مشکیاشونو در نیاوردن،می خوان
امروز از عزا بیرون بیان،اما عزای ما اون موقعی تموم میشه، که تو دست به دیوار کعبه بذاری،آقا جانم،مولا جانم
سامرایی شده ام راه گدایی بلدم لقمه نانی بده، از دست شما نان کم نیست،
خبر داری که امام عسکری نتونست،در طول عمرش یه بار سفره حج بره،حالا این بیت، اهل نکته
قسمت کعبه نشد تا که طوافت بکند بر دل کعبه همین داغ فراوان کم نیست
سادات منو ببخشند،علما منو ببخشند،امام زمان اگه شهادت باباتون نبود نمی گفتم،
پیش چشمان تو دشنام به مولا دادند تا بگویند،در این شهر مسلمان کم نیست
ای وای.. اونایی که آماده ناله زدنند،اونایی که هنوز صدا دارند،نفس دارند،
زخم دندان تو و جام پر از خونابه ماجرای ایست که در ایل تو چندان کم نیست
وقتی
مثل فردا،از پسرش تقاضای اون ظرف شربت رو کرد، اینقدر این بدن ضعیف شده
،اینقدر این بدن نحیف شده،امام زمان با دستش این ظرف و نزدیک دهان بابا
آورد،الله اکبر،روایت می گه همچین که ظرف اُمد جلوی دهان از شدت ضعف،هی به
دندونای حضرت خورد،نمی دونم اون لحظه امام عسکری یاد چه لحظه ای
افتاد،نالشو می زنی یا نه،امام زمان برا این روضه خون گریه می کنه،شاید یاد
اون لحظه ای افتاد،که عمه جانش دید دارن با چوب خیزران می زنند،این ناله
حسینت می بردت کربلا،دید دارن با چوب خیزران،ای حسین.....
بوسه جام به دندان تو یعنی این بار خیزران نیست ولی روضه دندان کم نیست
از همان دم پسر کوچکتان باران شد تا همین لحظه که خون گریه باران کم نیست
یا
امام عسکری کفنت کردند،از رو زمین بلندت کردند،تشییع جنازه شدی،با
احترام،اگه قبرتو ویران کردند،اگه به گنبد و بارگاهت جسارت کردند،دیگه به
خودت جسارت نکردند،به بدنت جسارت نکردند،نذاشتند بدنت رو زمین بمونه،زود
بدنت رو خاک کردند،دفن کردند،امامن یه آقایی رو می شناسم،بدنش سه روز رو
زمین کربلا،آخ،پسرت اُمد بر بدنت نماز خوند بدنت رو دفن کرد،اما یه روزی
کربلا امام سجاد،یه نگاه کرد،عمه جانش دید بدن داره می لرزه،داره جون از
بدن مفارقت میکنه،صدا زد چی شده عزیز دلم،چرا بدنت داره می لرزه،صدا زد
عمه،اینها ظاهراً مارو مسلمون نمی دونند،چرا؟آخه بدنای خودشونو دارن دفن می
کنن،انگار بدن بابام رو زمینه.س
حسین...این
ناله برسه کربلا،حسین...کاشکی فقط بدنو دفن نمی کردند،روضم تمام،کاش فقط
بدنو می گذاشتن رو زمین بمونه،به بدن دست نمی زدند،می دونی چه کردند،خواهرش
اُمد تو گودال قتلگاه،یه نگاه به اون بدن انداخت،این بدن کیه؟ چیکار
کردند؟یا صاحب الزمان ببخشید آقا،شهادت پدر بزرگوارتونه،شما ناله
بزنید،چکار کردند؟اسباشونو نعل تازه زدند،بدن حسین زهرارو زیر اسب ها،به
نیت فرج امام زمان، سه مرتبه یا حسین یا حسین یا حسین
دانلود صوت
